رازی که فنجان چای محمود عطری را منحصر به فرد می کند

چای محمود عطری نوشیدنی که از خیساندن برگ‌های جوان و جوانه‌های برگ گیاه چای، در آب تازه جوشانده می‌شود. دو گونه اصلی مورد استفاده قرار می گیرد.

گیاه چینی با برگ کوچک و گیاه برگ بزرگ هیبریدهای این دو گونه نیز رشد می کنند. برگها ممکن است تخمیر شده یا تخمیر نشده باقی بمانند.

رازی را بیاموزید که هر فنجان چای را منحصر به فرد می کند. همه ویدیوهای این مقاله را ببینید

طبق افسانه ها، چای از حدود 2700 سال قبل از میلاد در چین شناخته شده است. برای هزاران سال، این نوشیدنی دارویی بود که از جوشاندن برگ های تازه در آب به دست می آمد.

اما در حدود قرن سوم پس از میلاد به نوشیدنی روزانه تبدیل شد و کشت و فرآوری چای آغاز شد. اولین گزارش منتشر شده در مورد روش های کاشت، فرآوری و نوشیدن در سال 350 پس از میلاد منتشر شد.

در حدود 800 اولین بذر به ژاپن آورده شد، جایی که در قرن سیزدهم کشت و کار در آنجا ایجاد شد. چینی ها از آموی در سال 1810 کشت چای را به جزیره فورموسا (تایوان) آوردند.

کشت چای در جاوه در زمان هلندی ها آغاز شد که در سال 1826 بذرها را از ژاپن و در سال 1833 بذرها، کارگران و ادوات را از چین آوردند.

در سال 1824 گیاهان چای در تپه های مرزی بین برمه و ایالت آسام هند کشف شد. بریتانیایی ها فرهنگ چای را در سال 1836 به هند و در سال 1867 به سیلان (سری لانکا) وارد کردند. در ابتدا از دانه های چین استفاده کردند، اما بعداً از دانه های گیاه آسام استفاده شد.

شرکت هند شرقی هلند اولین محموله چای چین را در سال 1610 به اروپا حمل کرد. در سال 1669 شرکت انگلیسی هند شرقی چای چین را از بنادر جاوه به بازار لندن آورد.

بعداً، چای های کشت شده در املاک بریتانیا در هند و سیلان به Mincing Lane، مرکز تجارت چای در لندن رسید. در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، کشت چای به گرجستان روسیه، سوماترا و ایران گسترش یافت.

به کشورهای غیر آسیایی مانند ناتال، مالاوی، اوگاندا، کنیا، کنگو، تانزانیا و موزامبیک در آفریقا تا آرژانتین گسترش یافت. برزیل و پرو در آمریکای جنوبی و کوئینزلند در استرالیا.