مطالعه دیگری توسط Chung et al دریافتند که قابلمه های چای سفالی که به خوبی استفاده شده اند با یک لایه روغنی، متشکل از اسیدهای چرب و هیدروکربن خطی پوشیده شده اند. فراوان ترین آنها اسید پالمیتیک و اسید استئاریک بودند که تصور می شود از غشای سلولی بافت های برگ چای منشاء می گیرند.
اگرچه می دانیم که این چربی ها اغلب طعم مومی می دهند، اما بدون تجزیه و تحلیل حسی، مشخص نیست که آیا این لایه روغنی می تواند طعم چای دم شده در این چای های پر استفاده را تغییر دهد یا خیر.
علاوه بر این، نمی‌توانم فکر کنم که آیا این لایه روغنی سطوح متخلخل مشخص این گلدان‌های سفالی را می‌بندد و از جذب و آزاد کردن طعم آن جلوگیری می‌کند.
یک مطالعه جامع با تجزیه و تحلیل محتوای شیمیایی چای دم کرده و همچنین لایه روغن موجود در یک مطالعه جامع با تجزیه و تحلیل محتوای شیمیایی چای دم کرده و همچنین لایه روغن موجود در قوری چینی رنگی چای ساخته شده از مواد مختلف ممکن است به ما در پاسخ به این سوالات کمک کند.
چای ساخته شده از مواد مختلف ممکن است به ما در پاسخ به این سوالات کمک کند.
علاوه بر ترکیبات معطر و اسیدهای چرب، مواد معدنی نیز می توانند بر طعم و مزایای سلامتی چای دم شده تأثیر بگذارند. لیائو و همکاران هیچ تفاوت قابل توجهی در مواد معدنی و محتوای فلزات سنگین در میان چای دم کرده ذخیره شده در چای زیشا، ژونی، سرامیک، شیشه، فولاد ضد زنگ یا گلدان های پلاستیکی مشاهده نشد.
در مطالعه دیگری، Petit et al. غلظت فلز چای دم شده در قوری های فولادی، برنجی و شیشه ای را مقایسه کردند. آنها دریافتند که سرب، نیکل، مس و روی از قوری برنجی به چای دم شده و کادمیوم از قوری فولادی ضد زنگ به چای مهاجرت می کند.
اگرچه محتوای فلز محاسبه شده با مصرف موقت هفتگی قابل تحمل توسط سازمان ایمنی غذای اروپا قابل مقایسه بود، بر اساس میانگین مصرف 300 میلی لیتر چای در روز، مصرف کنندگان ممکن است بخواهند از ظروف چای برنجی برای کاهش مصرف فلزات سنگین خودداری کنند.
